30 Δεκ 2012

10+2 για το '12

Διαβάζοντας συνεχώς ανθρώπους να γράφουν για τις όμορφες και τις άσχημες στιγμές τους για τη χρονιά που φεύγει,σκεφτόμουν πως θα ήθελα να το κάνω κι εγώ.το σκεφτόμουν καιρό,άλλαζα γνώμες και ιδέες κάθε μέρα,δεν έβρισκα θέση,δεν μπορούσα να γράψω.θυμήθηκα το περσινό κείμενο,τέτοια μέρα,για τους ανθρώπους της ζωής μου.
σε μια γρήγορη σκέψη αποφάσισα πως,
απ' όσες μέρες πέρασα(ν),οι τελευταίες 364 ίσως μου ζητάνε κάτι,οπότε,

1.δύο πειρασμοί.παραβάσεις με την έλξη δισταγμών και τυχόν ματιών.
2.οι καινούριοι άνθρωποι.πάντα οι άνθρωποι.με διαφορετικούς τρόπους σκέψης,ιδέες,χρώματα,συμπεριφορές.οι πιθανοί συνδιασμοί για απρόσμενα αποτελέσματα.
3.ένα τέλος που άργησε.
4(klik).η μουσική. η δύναμη. οι συναυλίες(της χρονιάς) και οι αφίσες τους,
οι άνθρωποι.η μουσική κι όσα προέκυψαν,έτυχαν ή άλλαξαν μέσα μου.
5.οι πρόβες όλη τη χρονιά.η προσπάθεια και η κούραση για την παράσταση.οι σχέσεις μεταξύ μας,τα χαμόγελα,οι βιαστικές κινήσεις,το άγχος,τα λόγια.η παράσταση με τη χαρά της,μια "εκδρομή" που δεν ήθελα κι όλο γκρίνιαζα στους "συμμαθητές" μου,η συντονισμένη επανάληψη φράσεων με πρώτη ευκαιρία.ένα ενδιαφέρον ταξίδι κι ακόμα μία παράσταση.
6.οι μέρες το εαρινό εξάμηνο,στα γρασίδια,στη βιβλιοθήκη,στη λέσχη.
τα πορτοκάλια.οι όμορφες βόλτες με όμορφους ανθρώπους.οι τυχαίες συναντήσεις,
τα κομμάτια πίτσας,οι σοκολάτες μια στις τόσες.
7.εκείνος.
που άξιζε να μου αφήσει το σημάδι του.οι στιγμές μαζί του εδώ κι εκεί.
το νυσταγμένο φως,το πρόσωπο και τα δάχτυλα του.
8.τα βράδια.τα πάρτυ.οι άνθρωποι έξω.οι μπύρες,οι σκύλοι,τα αστέρια.
οι συναυλίες,εμείς να χορεύουμε σαν τρελοί,να γελάμε.
9.κάποιος που δεν ήξερα,απ' τα παλιά.
οι δικές μας στιγμές,τα δικά μας πράγματα,οι συζητήσεις,οι σκέψεις.τα θεμέλια.
μου και μας.
10.οι μόνο δικές μου στιγμές.οι κακές μου συνήθειες,ο έρωτας.

+2 φωτογραφίες που δεν έβγαλα ποτέ.

κόκκινες πόρτες,άσπρο,άσπρο.ελαφρύ κρύο.
όμορφες κινήσεις,χέρια,μάτια.άσπρο δέρμα.
πίσω πίσω,στις κόκκινες πόρτες,
έτσι τη θυμάμαι και την αγαπώ.

ησυχία.βήματα προσεχτικά-άσκοπο αυτό.
ασφάλεια έτσι κι αλλιώς.σκάλες,ήρεμα φώτα.
αδιέξοδο με την πρώτη ματιά,
λάθος εκτίμηση με τη δεύτερη.
πορτοκαλί φώτα σε ατέλειωτο μπλέ.
και θυμάμαι είχα βγάλει τα παπούτσια μου,
αναρωτιέμαι αν είχε κρύο.









και τελικά,    για μένα ήταν μια αρχή,    μια ελευθερία,          ένας θάνατος φόβου.

25 Δεκ 2012

ελάχιστος.





με τα ψέματα μου παίζουμε ένα παιχνίδι.
εκείνα ξεφεύγουν και με ξεγελάνε,
με κοιτάζουν και με προκαλούν,
τι θα σκαρφιστώ για να τα προστατεύσω.
κι εγώ ξυπνάω,τα κοιτάζω θυμωμένα,
τα σκέφτομαι μετανιωμένα,μικρά,
χωρίς αυτό το γέλιο ευχαρίστησης.
ανοίγω το στόμα μου και 
με κάθε τρόπο τα
υπερασπίζομαι.

18 Δεκ 2012

τίτλος:(το εσύ εννοείται)






























"..καπνίζω πολύ τελευταία.
κι όχι τίποτα άλλο,
θα γίνουν κίτρινα τα δάχτυλα μου 
και θα τ' αγαπήσω έτσι.
(που είσαι να αγαπήσω τα δικά σου;).."





14 Δεκ 2012

αναρωτιέμαι πώς.

Γυρίζω σπίτι.
ξεκλειδώνω και μπαίνω μέσα.
γυρνάω το σύρτη και αφήνω τα κλειδιά.
από δίπλα ακούγονται γέλια.
σπάνια τους ακούω τέτοια ώρα.
ψάχνω χαρτιά και στυλό,
να σημειώσω όσα θέλω να κάνω.


λίγο,ξύπνησε πάλι μέσα μου η επιθυμία 
απόψε,
και ήθελα να γράψω για σένα.
να γράψω για σένα πάνω σου,
στα χέρια και στο πρόσωπο σου,
στην κοιλιά.
βρήκα τίτλο να χωρέσω στα δάχτυλα σου:
αναρωτιέμαι πώς.


τα μάτια μου έλεγαν,
και στην επαφή υπήρχε κάτι,
και υπήρξαν μέρες που ήξερα πως,
είχε περίγραμμα έρωτα,
κι ήταν οι στιγμές σωστές-μάλλον,
και το μυαλό έτοιμο-μάλλον,
και τα λάθη απαραίτητα-μάλλον.
και για σένα δεν μίλαγα,
γιατί κανείς δεν θα καταλάβαινε,
γιατί κανείς δεν ταίριαζε,
γιατί αν ταίριαζε θα ήταν.


και τώρα,αναρωτιέμαι πώς.
πώς σε αγγίζω και δεν πονάς.
πώς-ίσως,ξεπερνάς εσένα 
για να φτάσεις σε μένα.
κι εγώ πάλι πως μπερδεύω τους εκείνους,
πως δεν γράφω πάνω σου,
στα χέρια και στο πρόσωπο,
στην κοιλιά.πώς,
δεν γράφω πάνω σου
μα στάζει μελάνι εντός.
κι ύστερα γιατί αντέχω,με ποιόν αντέχω,
τι δεν ελέγχω και γιατί κυκλώνω ομοιότητες.
πώς συγχέω και μου λείπει
αυτό που κάνεις,να κάνει.
γιατί έμαθα να χειρίζομαι ή να αντέχω 
όταν φεύγει.συνήθισα,περίμενα
και έμαθα τις λέξεις.
και τώρα πώς.αναρωτιέμαι πως
..μπορώ να σ' αγαπάω ενώ σε αγαπάω; 
 

2 Δεκ 2012

θυμήσου,

για να χωράω στον κόσμο σου,
τσαλακώνομαι.






..διάβασα κάπου.
για να χωράω στον κόσμο σου μπερδεύομαι,
κάνω στην άκρη,μένω έξω κι επιστρέφω.μ' ενοχλούν οι συνηθισμένες λέξεις μου,όπως μ' ενοχλεί ο τρόπος που καταλαβαίνουν,που ζουν,που τυλίγονται.μ' ενοχλούν οι συνηθισμένες λέξεις μου,όπως μ' ενοχλεί που δεν έβλεπα την ανεπάρκεια.και διάβασα κι άλλα πολλά,που 
θύμιζαν εσένα ή δεν είχαν καμία σχέση.
κι έγραψα άλλα,που ζητούσαν λέξεις 
φωνάζω λέξεις που πιστεύω και φοβάμαι να ακουστούν    σου κι άλλα που σε ήθελαν μακριά. ξέρει.καταλαβαίνει και ξέρει.οπότε μάλλον τίποτα άλλο δεν έχει σημασία και θα αρκούσε να παίζαμε το παιχνίδι αθόρυβα,μα υπάρχει κάτι-πάντα υπάρχει κάτι/πάντα εφευρίσκουμε κάτι- που θυμίζει ή έχει ενδιαφέρον.και σε δένει.και το παιχνίδι είναι οι λέξεις που φωνάζεις.  
..για να χωράω στον κόσμο σου,
προεκτείνω τα όρια,δεξιά κι αριστερά,
τ' αφήνω να γυρίσουν και εσύ με προστατεύεις 
απ' το χτύπημα.                                εσύ.                             
                                                       εγώ.   εγώ που ίσως δεν είμαι.
                                                       που ίσως γελάω άντι να θυμώσω.που θυμώνω.  
                                                       που προσπαθώ.      

22 Νοε 2012

μετά καιρό

(απλά
θα ανοίγεις την πόρτα,
κι εγώ απλά θα σε κοιτάω,
ύστερα απλά θα απομακρύνεσαι,
κι απλά θα γυρίζω απ' την άλλη.

απλά θα μου λείπεις.)


το κένο είναι από κείνα που                                     
θέλουν θορυβώδεις παρορμήσεις,                           
τέρατα που ξεφεύγουν και                               
ισορροπίες για παιχνίδια αντοχής.     
                                                         ψέματα.
                                                         ψέματα που λέει το στόμα,
                                                         χωρίς συναίνεση.
                                                         ποιά είναι η αλήθεια μου
                                                         για σένα τελικα;
                                                         σου ζητάω να μου πεις.
                                                         όπως,δεν έγραφα για σένα
                                                         όπως,δεν το σκέφτηκα και
                                                         διάλεξα λάθος.όπως,
                                                         φοβάμαι μη γίνω από αυτούς τους ανθρώπους
                                                         που δεν καταλαβαίνουν τα σημάδια,μόνο
                                                         καιρό αργότερα μετανιώνουν κι ύστερα συνηθίζουν.
                                                         συνηθίζουν να μετανιώνουν και δεν τους πειράζει.
                                                         μη μπερδεύεσαι,για σένα.
διαστολή,συστολή,δύναμη,
θορυβώδεις παρορμήσεις.
                                                        κάποτε,κάποτε ή καπως αλλιώς 
                                                        πολλά θα ήταν διαφορετικά
                                                        ή δεν θα ήταν έτσι.δεν θα σκεφτόμουν
                                                        απλά θα έγραφα.θα ένιωθα κι απλά θα γινόταν.
                                                        θα ήταν φτιαγμένο από και προς.
                                                        για και μόνο.ένα.
παιχνίδια.
κατεστραμένες φωνές και λόγια 
που δεν έχουν τίποτα να χάσουν.
αντοχές που αντέχουν και γέλια
που φοβίζουν.
                           ξέρεις τι,σε μια πιθανή αντιστοιχία,θα ήταν σχεδόν έτσι,
                           θα αγαπούσα και θα γίνονταν χρώματα,
                           όπως αγαπώ και γίνονται χρώματα
                           θα ήταν το όριο-θα ήταν τα αναγκαία.
                           δεν θα νοιαζόταν-δεν θα παραδεχόταν.
                           θα ταίριαζε-θα σχηματιζόταν.
                           θα προχωρούσε-θα άλλαζε.
                           θα αρκούσε-θα χρειαζόταν.
                                     




(ξέρεις δεν.
πάλι δεν μπορώ να σου πω.
να απευθύνομαι 
και να ευθύνομαι.
                       απλά.)                          

15 Νοε 2012

εισιτήρια λεωφορίου σε β' ενικό.

με μια λέξη θα σου έλεγα δεν.όπως 
δεν θυμάμαι ή
δεν θέλω.όπως 
δεν πρόλαβα.
        σ' εκείνο το είδος του φόβου που δεν έψαχνα,
        που δεν συνάντησα,ίσως σε βρήκα κι
        ίσως σ' έχασα.
δεν.δεν εμείς.
δεν εγώ.      
δεν χρειάστηκε.δεν έφτασε.οι ώρες μετριούνται σε στάθμη θορύβου·
φώναζαν,σιωπούσαν,περίμεναν,ψυθύριζαν και κάποιος καταλάβαινε,
πρωί,μεσημέρι,απόγευμα,βράδυ ή νύχτα.

 
 




(σ' εκείνο το είδος ζωής και χρωμάτων 
που έμαθα,ίσως σε βρήκα κι  
ίσως μπορέσω.

28 Οκτ 2012

δυνητικά.

μία νύχτα-
ηρεμία και στιγμιαία λάμψη,να σκοτεινιάσουν μέσα όλα,
ζωές,απωθημένα,αρθρώσεις,σχήματα-μαύρο.
να πάψουν όλα,να μη φτάσει αίμα.
συνείδηση σε καίει και ξυπνάς,
παλινδρόμηση.
αναπνοή,νόηση,
συναίσθηση έλξης,σε ακολουθία.
υπάρχουν σημάδια αναγνώρισης-χτες συναινούσα σε πόνο γνωριμίας
αγχώδης πρόληψη κι επιθυμία που μουδιάζει τα γύρω.

μία νύχτα μετά-
τα χέρια μου παίρνουν μορφή.
πάλι χρειάζομαι λέξεις.
υπάρχουν άνθρωποι που σε κάνουν να γελάς,
κι άλλοι που φέρνουν ασφάλεια,
υπάρχουν εκείνοι που συνδέονται,σε συνδέουν στη ζωή
ή σε ελευθερώνουν.
άνθρωποι που έρχονται και τους αγαπάς αβίαστα.
άλλοι πάλι που σε γεμίζουν χρώματα και φως.
κάποιους που ζητάς,κάποιους που χαζεύεις.
μα υπάρχουν κι εκείνοι που
επιδρούν σαν εισπνοή αιθέρα στο σώμα,
στα υπόλοιπα κάψιμο και ζωτική σημασία.
εκείνοι που σε διχάζουν και νεκρώνουν,
εκείνοι που σε κάνουν να μιλάς για θάνατο.

μία επόμενη νύχτα-
πάλι δεν θα πω τη λέξη,
σ' ολόκληρη πτώση δεν βγήκε,
στη σύγκρουση, μου ξεφύγαν συνειρμοί.
διπλή υπόσταση,διπλοί μου ρόλοι,
κοινή απόσταση.
κοινά κενά και διακοπή μου.
σε απορροφώ και πνίγομαι.
σε απορροφώ και θυμήσεις επανέρχονται,
μνήμες το βάρος
σε απλή επίγνωση.

25 Οκτ 2012

Nut

( κι αν δέχομαι τα όρια,
ίσως δεν είναι μη συνοχή σκέψεων_ή λυμένες στιγμές,
μα παραπάνω περιθώρια στην αναβίωση_ή αιτία πρόσβασης
και δρόμος_ή αρχικές συνθήκες και στιγμές μας. )



μάτια.
τρόπος κι αυτό που φέρνεις μαζί σου,
αυτό που πουλάς ή αυτό που είσαι τελικά,
ερωτεύομαι πάντα;
μέτρα να δεις.
μάτια σαν τα δικά σου,κι αυτό το βλέμμα.
συστροφή σαν τη δικιά μου και
ανάμεσα_διαφέρει.
                 




να μάζευα το φως,
να μάζευα σκοτάδια
να σε άγγιζα έτσι,
με απόσταγμα σφιγμών.

24 Οκτ 2012

με κάποιους δεν μπορώ και με σένα μπορώ.


αυτό που ήταν πάντα.
που έραβε το γύρω του και εξαφανιζόταν-αυτό,έσκισε τις κλωστές και βγήκε πάλι.

20 Οκτ 2012

θ έλ ω

αυτός ο φόβος μην αρχίσει να παίζει μουσική,
με κολλάει στον τοίχο.το μεταξύ διάστημα,
το πριν-σκοτάδι μου κόβει τον αέρα.


τη διαστροφή τη γεννάει το μυαλό
και την υπομένει το σώμα,
αυτή η ερεθιστική λάμψη.
πάντα σβήνω αυτά που γράφω,
γιατί αν άντεχες τα ξυράφια που έχω μέσα μου
θα ένιωθες τις πληγές πάνω σου
και θα αρρώσταινες από έρωτα.


κοίτα.με έκαναν να σιχαθώ τις λέξεις,
κι εγώ τους έκανα να σιχαθούνε τόσα.
στιγματίσαμε και φύγαμε ρε.
όπως και να χει,

18 Οκτ 2012

MrBrassMonkey ίσως#2




λιγάκι αγάπη να χα
να μου κανες και τράκα
να σου σκαγα γεμάτο το χαμόγελο ρε συ
  




(θα,ίσως και ποτέ δεν ξέρεις.
ίσως,αν βγείς απ τον εαυτό σου,
απλά μη λες λέξεις που με σημαδεύουν.
κι εγώ,εγώ μεγαλώνω και μικραίνω,
ο σφιγμός μου θα με προδώσει σε σένα,
κι εσύ θα μ' αγαπάς λίγο,
μόνο για να μην σκέφτομαι..
ακούμε τα φώτα κι ύστερα)

^

στο φόβο μου,
στο φόβο σου,
να κάνεις ό,τι θες..







γέλα μου λίγο
                                                               να φύγουν όλα...

8 Οκτ 2012

δεν το είπαμε,αφού δεν χρειάστηκε..

Γελάει.
με κάνει να γελάω και να αναρωτιέμαι πώς
κάτι τέτοιους ανθρώπους τους αφήνεις να φύγουν.
πως συνεχίζεις τη ζωή σου χωρίς τις κινήσεις,
τις λέξεις τους.πώς διώχνεις την αλήθεια τους,
πώς δεν σε νοιάζει η αλήθεια αυτή
να ενδιαφέρεται για άλλους..
--
κι ύστερα.
διαλέγω στιγμές,μπλε και κόκκινες.
και στις δίνω.
με σκοτάδι σε ανακατεύω
και σε μοιράζω
σε μυαλό και καρδιά.

σε κοιτάζω..

6 Οκτ 2012

μουτζούρες//σε σκέφτομαι

μαύρο.
ηρεμία με γρήγορους παλμούς.
χρειάζομαι λέξεις και θράσος,
κακοφτιαγμένη σιγουριά
από εμένα με θέμα εσένα.

(κεφάλι στραμμένο,αυτή η ιδέα και τα μάτια μου κι αυτός ο φόβος.δεν ξέρω τι είναι απ' όλα.δεν ξέρω ποια είναι όλα. ποιοι γιατί εσύ πώς.βήματα πάνω κάτω κι αναμνήσεις.κινήσεις σαν από ταινίες,αίσθηση πως τίποτα.αν ο εθισμός είναι στο μυαλό μας.στην άκρη να μη φαίνονται.λίγο φως κι ησυχία.κάθε φορά το ίδιο θα συμβαίνει.να πιάνεις σημαντικό χώρο,να ξεχνιόμαστε και με σταγόνες να ξεχνάμε.μηδαμινές διαφορές,αν καταλαβαίναμε θα κόβαμε τα χέρια μας να μην κομματιάζουν το μέσα μας.)

τίποτα απ αυτά.
μπορώ να πω τώρα,
πως για σένα ίσως δεν έχω τίποτα.
μα θα γινόμουν κάτι,
με κόπο.

(λίγο φως και ησυχία.αν σε ρωτάω,κοίτα τα μάτια μου αν μένουν σε σένα.δεν πνίγομαι,απόφαση είναι και ένστικτο,λυπάμαι για το ενδεχόμενο κενό μας.μου μίλησε για νεκρωμένα σημεία,δεν είχα κάτι να πω,εγώ αποφάσισα μόνο κι απορώ μαζί μου.μια στιγμή είναι μόνο.πάντα μια στιγμή.φως το πρωί και.και.)

3 Οκτ 2012

χωρίς αέρα κανείς.



με πληγώνεις.
το καταλαβαίνω γιατί κομματιάζεσαι μέσα μου
και
όταν σε σκέφτομαι
δεν έχω αλήθειες προς.

πνίγομαι.
κι αναρωτιέμαι τι.
και ξεπερνάω τι.
και φτάνω που.


αν φτάνω πάλι σε αδέσμευτες μορφές 
κι αν όχι,γιατί δεν πονάω αρκετά 
κι αν όχι,μια γραμμή στο σώμα μου αρκεί.
κι ύστερα θα πεθαίνεις φυσικά,ήρεμα,στο κρεβάτι σου.
το μόνο που θα μείνει σε μένα,να σου πω για το τέλος σου.
και ξεπερνάω τι.
γραμμένες λέξεις.
σβήνουν τους τοίχους,μαζί με σένα,
με εμένα ξεφτισμένα υποκατάστατα,
ενδεχόμενες αναγκαίες παύσεις και ιδέες-σαν αυτές που αγαπάει.
είναι φόβος.
κι αν μοιράζεις δεσμά και έμαθες και βρήκες σενάριο,
βρήκα λόγους ,να αγνοώ και να στρέφομαι.
συστρέφομαι και αποστρέφομαι.
και φτάνω που.
σε σένα,ξεπερνώντας,αδιαφορώντας και δικάζοντας.
σε σένα,σε κανέναν και σε όλους.προτιμώντας.
κι ας φτάσουμε δίπλα κι όχι μαζί.
μα σε κανέναν γνώριμο ή γνωστό.
σε ενδιαφέρον που χάθηκε
ή κάτι που θυμίζει κάτι.

1 Οκτ 2012

αυτή η μπάλα δεν ξεμπερδεύεται

εκείνοι.
θέλω να παραπονεθώ,κι ύστερα όχι.
κλείνω το φως,μένω ακίνητη.
σε σκέφτομαι.
θέλω να σταματήσω να σε σκέφτομαι.
κι ύστερα όχι.
και καμία ιστορία δεν είναι η σωστή.
κανείς δεν είναι σωστός
και κανείς δεν παίζει με τρόπο ενδιαφέρων.


αντιστοιχώ.
ανθρώπους και καταστάσεις.
κι εσύ έχεις καλή θέση,
γι' αυτό.

με ενοχλεί που μιλάω σε κάποιον.
αφού σε κανέναν δεν θέλω να μιλήσω
και δεν εννοώ το β ενικό.

λάθος είναι.
δεν θα συζητήσω,και θα φύγουν από πάνω μου.
μπορούμε να τους διώξουμε κιόλας.

26 Σεπ 2012

μέρες,άνθρωποι κι εμείς καθόμασταν δίπλα μια φορά

            
                        θα είσαι η αρχή και η αιτία.
            με όλα αυτά δεν είναι κάτι και θέλω τόσα να (σου) πω.


για σένα μόνο σε σένα λέω.
όταν μπορώ.ίσως εμείς έχουμε έναν έρωτα να σκοτώσουμε,αλλά οι άλλοι 
πρέπει να σε συμπαθούν και να σε θέλουν.
αγαπάς την ιδέα,τη σκέψη,το ενδεχόμενο..
μα καταλαβαίνω όταν είναι μόνο αυτό.
κι ας προσπαθείς να προσπαθήσεις,κι ας δεν είμαι ή είμαι ή δεν ξέρω..
οι κινήσεις πρέπει να είναι αργές και οι σκέψεις εκεί.
για να παραδεχτώ πως κατάλαβα,να παραδεχτείς πως κατάλαβα σωστά,
να παραδεχτούμε πως είναι λάθος,μα δεν γίνεται αλλιώς..
η αγάπη που έχω φωνάζει οτι
δεν θέλω αλλιώς
και τις ρογμές μου ας τις σβήσεις,αφού απ' τους δυό μάλλον εσύ... 


             θα είσαι η αρχή και η αιτία.
                          αλήθεια,αλλά δεν γράφω για σένα..


                          μόνο με αφορμή εσένα,με αρχή ή ενδιάμεση στάση.
                          θυμίζεις.θα τολμίσω το είσαι


                          παρελθόν και προορισμός.
                          θα τολμίσω το θέλω,το μου λείπεις,
                          το φοβάμαι.
                          τολμάω να φοβάμαι,δες.



εσύ  μόνο  το  λάθος  μπορείς  να  δεις  σε  όλα  αυτά . σε  μένα . αλλά  πες  πως  δεν  είναι  για  σένα , είναι  για  όλους  και  πάντα  από  έναν  συγκεκριμένο . να  έχουμε  δικαιολογίες  καρδιά  μου , έτσι  μάθαμε  κι  έτσι  ζήσαμε . κι  εγώ  με  δικαιολογίες  τώρα , σε  δικαιολογώ  μα  εμένα  κυρίως . την  αλήθεια  θα  σταματήσω  να  υποθέτω , θα  τη  δημιουργήσω  όπως  θα  μ'  άρεσε  να  ήταν  και  εσύ  θα  νομίζεις  πως  όλα  τα  μπορώ..
με  νοιάζει  αυτό , με  νοιάζω  κι  εγώ , κι  εσύ  να  ξέρεις..

19 Σεπ 2012

άστο να φύγει..

Ελπίζω να λες ψέματα σε μένα
αλλά όχι στον εαυτό σου..
//Μου ήρθαν άλλες σκέψεις,
άσχημες,αλλά ως εκεί όχι..
κι αναρρωτιέμαι αν αυτό το κομμάτι
είναι που δεν σε αντέχει..
//Ήταν άσχημο..
αλλά ξέρω,

17 Σεπ 2012

στο μέρος Μ. #2

Δίπλα στον άνθρωπο Γ.,πριν λίγες μέρες μετακόμισε ο άνθρωπος Κ-η και δίπλα του χτες κιόλας ο άνθρωπος Δ.

~ο άνθρωπος Α. εξακολουθεί να είναι πολύ περίεργος.Έχουν αλλάξει όμως κάποια πράγματα στην ζωή του,ας πούμε για παράδειγμα οτι έχει αγαπήσει σχεδόν τον άνθρωπο Β. τον γείτονα του που του δίνει να διαβάζει τα βιβλία του.Ο άνθρωπος Α. είναι έξυπνος με τρόπο που κάνει τους φίλους του,τους γνωστούς του,τον φούρναρη,τους άγνωστους,ακόμη και τις γάτες στο μέρος Μ. να μπερδεύονται.Μπερδεύονται στ' αλήθεια γιατί είναι στ' αλήθεια περίεργα έξυπνος,μερικές φορές οι άλλοι δεν καταλαβαίνουν αν συμφωνούν μαζί του,αν έχει δίκιο,αν απλά μιλάει,ή αν δεν έχει ανοίξει το στόμα του.Κι όμως οι άνθρωποι θέλουν να βρίσκονται μαζί του συνέχεια και όταν έχουν κάποιο πρόβλημα διστάζουν λίγο μα ζητούν την βοήθεια του..

~ο άνθρωπος Κ-η είναι διαφορετικός.Διαφορετικός.Δεν μοιάζει με κανέναν και δεν του μοιάζει κανείς,δεν θυμίζει κανέναν σχεδόν.Το πρόσωπο του είναι ενός άλλου όταν γελάει κι ενός άλλου όταν είναι λυπημένος.Μιλάει δυνατά,δεν ντρέπεται,φωνάζει,τραγουδάει και γελάει.Νιώθει διαφορετικά τα πράγματα και πράγματα κι έτσι είναι θλιμμένος φορές χωρίς να καταλαβαίνουν οι άλλοι άνθρωποι γιατί,μα δεν πειράζει.Ο άνθρωπος Κ-η σκέφτεται διαφορετικά,σαν φως με γκρι σκόνη.Ο άνθρωπος Κ-η έχει συμπαθήσει πολύ τους γείτονες του τον άνθρωπο Γ. και τον άνθρωπο Β.,που τον έχουν συμπαθήσει επίσης.Ο άνθρωπος Β. θυμίζει εμπιστοσύνη και στον άνθρωπο Γ. αρέσει αυτό γι' αυτό και του πρότινε να συναντηθούν μια απ' αυτές τις μέρες.

~ο άνθρωπος Δ. είναι κρυμμένος.Δεν φαίνεται πολύ,μόνο οι φίλοι του τον ξέρουν αρκετά καλά.Όταν τον κοιτάς αναρρωτιέσαι τι σκέφτεται και δεν μαντεύεις ποτέ σωστά.Είναι όμορφος.Και αν φανερωθεί είναι άσπρος και σε εντυπωσιάζει με τη δύναμη του.Τότε γεμίζει τον χώρο φισαλίδες που πετάνε και σε κάνει να μην ξέρεις τι συμβαίνει μα δεν νιώθεις άσχημα.Ο άνθρωπος Δ.,μόλις έφτασε στο μέρος Μ. συνάντησε τον άνθρωπο Γ. που μιλούσε στην εφημερίδα του.Ο άνθρωπος Δ. παραξενεύτηκε αλλά δεν είπε τίποτα,σκέφτηκε μόνο πως ο γείτονας του φέρεται παράξενα και προχώρησε.Περνώντας έξω απ' το σπίτι του ανθρώπου Κ-η εκείνος τον χαιρέτησε με χαρά.Ο άνθρωπος Δ. χαμογέλασε κι ύστερα μόνος του γέλασε με το παράξενο αυτό μέρος.

15 Σεπ 2012

ζούμε παράξενα.




τα πλαστικά ποτήρια στο σπίτι μου,μου θυμίζουν εσένα.



14 Σεπ 2012

θα σου μιλάω μέχρι να ξημερώσει.

_θέλεις να κάνουμε κάτι για αυτό.
πες πως είναι ερώτηση.
 _εσύ όλο ξέρεις.ξέρεις το σωστό,
ξέρεις το κακό,το λάθος,
όλα τα ξέρεις εσύ,όλα...
_
_
_
_να σου ζωγραφίσω μια
ησυχία,θα ήθελα..
_
_
_φύγε..
_
_κι όλες αυτές τις βλακείες λες και
καταλαβαίνει κανείς..
_χυδαία συγνώμη και
πληγωμένα άντε γαμήσου..
_
_κι εσύ πάλι ψάχνεις...
τι ψάχνεις ρε..
_
_
_ήταν τρομαχτικά,
όχι πολύ,ίσα να μην τρομάξουμε
αλλά να νιώσουμε την ηδονή.
_
_στεναχωριέμαι.
_
_
_μαύρο με μπλε,
ναι.
_
_μπορώ
να σε φωνάζω όπως θέλω
όταν λείπεις..
_φύγε..
_έλα.θέλω
να έρθεις..
_
_διάλεξε ποιο ψέμα θα πιστέψεις,
και ζήσε σε αυτό..
_
_
_
_τι.
_
_
_να είμαι σίγουρη.
_
_αφού φοβάμαι εγώ
γιατί να μην φοβάσαι εσύ..
_
_
_δεν θέλω αυτό
το παιχνίδι.
_αύριο..
_
_μπλε.
_μπλε.
_πες πως είναι
ερώτηση.
_και με προσέχεις,εσύ
όλο με προσέχεις,συνέχεια,
νομίζεις..
_
_


6 Σεπ 2012

πνέω.

στις γενικές παύσεις μου,
στις ειδικές σιωπές μου,
στο γενικά καλά,
το ειδικά εσύ.
περάσματα για να έρθεις,
απ' τους σφιγμούς μου μέσα
να συναντηθούμε στη μέση διαδρομής.
στη μέση διαδρομής,
στ' απομεινάρια μιας νύχτας,
ασφάλειες που λύσανε,
ποτέ κανείς το ίδιο.
στις γενικές παύσεις σου,
στα δύσκολα σου,
ρίζες να κλαίς,
για να χεις κλαδιά. 

ποιές λέξεις φτάνουν,και γεμίζουν
ξέρεις,είναι αυτό..
//
τι φταίει με μας,με εσένα
και με μένα.
ανάμεσα,
δέσμια και δεν,
στην θέση ανάσας και 
πουθενά μακριά σου.
αδυναμία και δύναμη,
εγώ ποτέ δεν το έκανα,
κι ας επέμενα πως ναι,
κι ας έκανα τόσα για να σε πείσω.
εγώ ποτέ..

2 Σεπ 2012

ποιά λέξη μου,εσύ..

είναι πολλά,γεμίζω το σπίτι σημειώσεις,
-η αγάπη μου δεν μπόρεσε να ζήσει μα δεν πέθανε..-

σαν να θέλω να πω τόσα,
κι ύστερα τίποτα  να μην λέγεται.
σαν να παραφέρομαι
ενώ οι λέξεις απλά αναφέρονται.

//είμαστε και είμαι,
δεν αντέχω και θέλω,γραμμές,δρόμοι,αντέχω,η φωνή μου,να κλάψω να αγγίξω,θέλω και μπορώ,θέλεις τον ίδιο άνθρωπο να λες πως αγαπάς;//
οι άνθρωποι,φωτογραφίες,στιγμές 
και χαμόγελα(το τίποτα,πάντα)
ένα κομμάτι χαρτί.

θέλω να μετρήσουμε τις μέρες,
ο πληθυντικός μου με μπερδεύει,
ζητάει να με πείσει πως τον εννοώ..
να μετρήσουμε τις μέρες πάντως,να τις καταλάβουμε,να μην με φοβίζει η αρχή 
να ξέρω το τέλος.
ή να με φοβίζει δυο φορές για να έχω 
να δώσω και σε σένα..
όλο με ακούς,
και με πιστεύεις.
μα δεν μιλάω.







θα κάνω άσχημα πράγματα σε μένα και σε σένα.

27 Αυγ 2012

κανείς.













( θρύψαλα πες.πράσινα γυαλιά που λείανε η θάλασσα.και πες πως δεν με νοιάζει,μια πίεση από αίμα που δεν πέρασε,όπως ο πόνος στο κεφάλι που φοβάμαι πως θα με σκοτώσει.ένας κανονικός θάνατος δίπλα σε έναν μικρό.εκείνος δεν ντρέπεται.θρυψαλίδες.και αέρας σε χρώμα και μέρα σε που.πες.έλα μην κλαις μακριά μου.μην κλαις μακριά μου ποτέ.αγγίζει σε λέξεις αντοχής. μέσα μου.περιγράφει και φέγγει.σκοτάδια και είναι μπλε αυτός ο πόνος,είναι όρια.φώτα κορδέλες νεύρα σκιές.σύνορα που χάραξαν,λευκή
κλωστή,κλωστές στα πόδια σου,εκεί.δες.σε μένα μη λες... )

26 Αυγ 2012

αέρας καθαρός.





να σταματήσεις όλα αυτά,
αν μπορείς.
δεν μπορείς.
κάτι αιχμηρό να καθορίζει
και να διώχνει τα βλέμματα.
έλα δεν αναρρωτήθηκες ποτέ;
πάντα το έκανες
κι εγώ είπα να παίξω.

22 Αυγ 2012

2.

θυμώνω.

αυτές τις μέρες μαζί μου.
όσες προσπάθειες κι αν κάνω,πάντα τα παρατάω.
κι αυτό γιατί μου είναι δύσκολο.

μου
είναι
δύσκολο.

σκατά,έτσι.
κι αναρρωτιέμαι γιατί δεν θυμάμαι τίποτα,δεν μπορώ να θυμηθώ κανέναν,ούτε χρώματα,ούτε να μπορώ,μόνο από σημειώσεις συναισθήματα,από τα δικά μου γράμματα.γιατί δεν θυμάμαι.σφίγγομαι και προσπαθώ αλλά πάντα δεν τα καταφέρνω.

τα ψέματα,οι κρατημένες ματιές δεν θα αντικαταστήσουν ποτέ.
η αδιαφορία είναι απ τα χειρότερα που μπορείς να έχεις μέσα σου να δώσεις.
τι θες να σου πω.
πες μου τι.

ο μόνος άνθρωπος που μπορεί να καταλάβει,
είναι μέσα μου.
τις τελευταίες μέρες,γεμίζει δάκρυα τα μάτια μου και σκέφτεται.σκέφτεται.
σκέφτεται.
σκέφτομαι για μια στιγμή.
για μια στιγμή μόνο,ίσα να καταλάβω.





μπορώ να τα φτιάξω όλα,το ξέρω πως μπορώ.έτσι κι αλλιώς εγώ πιστεύω στους ανθρώπους.
απλά μου είναι δύσκολο κι η συνειδητοποίηση αυτή μου το κάνει πιο δύσκολο.

19 Αυγ 2012

σε πιστεύουν οι άνθρωποι.

...όμορφο δεν είναι;










17 Αυγ 2012

θάλασσες

μαζί του ήταν σαν πτώση στο νερό.
αναπνοή
θάλασσα ύπνωση
και πίσω.
αυτό που θυμάμαι
αυτό που θυμάμαι είναι τα ρούχα που μυρίζουν περίεργα.
το σπίτι που είναι ζεστό.
τίποτα.
για μια στιγμή ένιωσα έρωτα μέσα μου ικανό.
και πριν τον στείλει με αίμα ένας χτύπος
να καίγεται,
να σκάει και να σκορπάει,
να φτάνουν καμμένα αστέρια στις φλέβες ανάκατα
καμμένα αστέρια τη θάλασσα γέμισα.



 -καθένας μόνος του,έτσι δεν λένε;
-καθένας όπως μπορεί.
-εμένα το ίδιο μου κάνει.
-νωρίς το πρωί και αργά το βράδυ,
με και χωρίς,πάντα το ίδιο;
-πάντα.το ίδιο μου κάνει.




ρε,δεν θέλω.

«το σώμα μου αντιδράει περίεργα.
κι αν καταφέρουμε να νεκρώσουμε τα άλλα
η παράνοια θα μας δυσκολέψει πολύ.»
καμμένα αστέρια τη θάλασσα γέμισα.

5 Αυγ 2012

3κόκκινο

όταν θα 
αποχαιρετηστούμε
θα είμαστε αρκετά ώριμοι 
για θάνατο

θα δένω τους ουρανούς 
της σάρκας 
μ' αλυσίδες 
και θα κάνω 
τις τολμηρότερες  
ερωτικές 
ακροβασίες




Α.Δ.

συνέχειες

πέρασα εφτά ώρες περίπου,με τα δάχτυλα πάνω σου,
κλείνοντας τα μάτια μου συχνά και για λίγο.


 -

θέλω να μου χαρίσεις κάτι.
κοιμήσου εσύ και γέμισα λουλούδια την αυλή σου

 -

θα τους πεθαίνω
χωρίς κρίμα μου μακριά τους.

-

η γυναίκα μου δεν ήταν πια η γυναίκα μου,αλλά ένας κόμπος από συρματόπλεγμα που με προκαλούσε να τον λύσω*

-

Σήμερα το πρωί,χάιδευε τα μαλλιά μου και ρωτούσε τι άλλο μπορεί να κάνει για μένα και είπα
-Θεέ μου,Νικ,γιατί μου φέρεσαι τόσο καλά;
Κανονικά έπρεπε να πει Γιατί το αξίζεις.Γιατί σ' αγαπώ
Αυτός όμως είπε
-Γιατί σε λυπάμαι.
-Γιατί;
-Γιατί κάθε πρωί που ξυπνάς είσαι αναγκασμένη να είσαι εσύ.*

-

πέρασα εφτά ώρες με τα δάχτυλα πάνω σου.
κάπου διάβασα
ελπίζω να σε βαρεθώ πριν χαλάσεις.
ούτε σε βαρέθηκα ωστόσο.

-

κι ούτε για λίγο μη σκεφτείς,
πως θεωρώ εμένα
καλύτερο σου.

-

το μόνο κρίμα μας,που δεν ορίσαμε ο ένας τον άλλον

----------------------
*απόσπασμα από το κορίτσι που εξαφανίστηκε, της Gillian Flynn

13 Ιουλ 2012

ναι ναι.


11 Ιουλ 2012

thatwasnotadream

τις τελευταίες μέρες δεν άνοιγαν τα φώτα το βράδυ.
φαινόταν τα δέντρα εντελώς σκοτεινά
σαν να ήταν αργά τη νύχτα.
οι άνθρωποι ήταν απλά
λίγο πιο ήσυχοι και πιο νυσταγμένοι.











θα μου λείπει
ο τρόπος 
που υπήρξαμε.
σαν μέθη.
η γοητεία του 
να σε ερωτεύομαι
απ' την αρχή.






σ' όλο τον δρόμο δεν μπορούσα να σε βγάλω απ' το κεφάλι μου και ύστερα που σε είδα ησύχασα και ήθελα να φύγω.ήρθες και μου μιλούσες όμως και σε παρατηρούσα χωρίς να ακούω.θυμάμαι που εκείνη τη μέρα κρατούσαμε κάτι κούκλες απ' αυτές που φτιάχνεις ρούχα πάνω τους κι εσένα σου άρεσαν και δεν σου έλεγα που τις βρήκαμε.νομίζω φύγαμε μαζί εκείνη τη μέρα,κι εγώ δεν είχα λέξεις για να σου πω και δεν έλεγα τίποτα μόνο ένιωθα τα μάτια σου πάνω μου όταν ήταν να στρίψουμε και σου χαμογελούσα.
_και σε θυμάμαι,
και σε θυμάμαι που έφευγες την άλλη μέρα/
που μπέρδευες τους δρόμους και κάναμε κύκλους/
που είχαν βαφτεί κίτρινα τα χέρια σου/
που δεν μπόρεσα να σου πω να προσέχεις
στο τέλος,ψυχή μου.

29 Ιουν 2012

but,ok

δεν θέλω χρώμα σ' αυτό
ούτε θόρυβο,πεταμένα τσιγάρα,τοίχους και θλιμμένες ματιές.
δεν θέλω το φως το πρωί έτσι,
τις μέρες και τις νύχτες μετά,τους αριθμούς και τις συνέχειες,
σκέψεις,πάω σπίτι.ούτε θόρυβο.
_
_τη ζάλη,τα βρώμικα χέρια,
τις λερωμένες ησυχίες,θέλω.
τις παύσεις,
τους δρόμους νωρίς το πρωί,θάλασσα.
τη ζάλη,τις ελεύθερες υπερβάσεις,καταβάσεις,
τις αφημένες ώρες,το σκοτάδι,
την επιθυμία.τις τελευταίες στιγμές,
τα αγγίγματα,τις φευγαλαίες αισθήσεις,την πτώση.
τις λέξεις,συγκεχυμένες διαδρομές και καταλήξεις,
θολά ενδιάμεσα,μεθυσμένες σκιές.

22 Ιουν 2012

φορές όπως τώρα ανακουφίζομαι που έφυγε από μέσα μου

όμως εμείς ξέρουμε σ'αυτό το παιχνίδι
όλη η ιστορία είναι στον πάτο να μείνεις
κάνε κάτι λάθος καθε μέρα κι εσύ
έτσι θα βουλώσουμε τις τρύπες ζωής _
__________λάθη να κάνω με σένα,ακόμη
μα φοβάμαι
μη σε χάσω πριν σε χάσω.
είναι αστείο και όμορφο.
που μερικές φορές προσπαθώ να γράψω για σένα γιατί δεν θέλω να ξεχάσω τα μικρά,τα συνηθισμένα σου,αυτά που ίσως δεν καταλαβαίνω γιατί είναι δεδομένα τώρα.και ψάχνω να βρώ μα δυσκολεύομαι και γράφω πάντα τελικά τι είπες και τι έκανες.
και γαμώτο.είναι όμορφο.// 
και μου λείπεις,όπως μου λείπουν τα αστέρια όταν κοιτάζω ψηλά μερικές φορές.
αλλά μη φοβάσαι,κλείνω τα μάτια και υστέρα κοιτάζω γύρω μου που είναι ωραία 
και μυρίζει κάτι σαν ζέστη και το ξεχνάω

18 Ιουν 2012

_μαζί

αυτό που θυμάμαι είναι τα ρούχα που μυρίζουν περίεργα,το σπίτι που είναι ζεστό,τους ανθρώπους που δεν χρειάζονται δικαιολογίες.